https://www.youtube.com/watch?v=ruwIaHpRaOI
Άκου
τον ήχο από το κλαρίνο που κλαίει. Κλαίει
και μιλάει με τον Ουρανό. Μιλάει ο Θεός
μέσα από το παράπονο των ήχων. Το ούτι
από κοντά γιατί δεν θλελει να χάσει ούτε
μια νότα από αυτή την προσευχή. Αχ Θεέ
μου ρίξε κι άλλο βάλσαμό στο πόνο μας.
Γιάτρεψε μας τις ανοιχτές πληγές που
στάζουν αίμα. Γιατί μας έκανες σαν εσένα
αφού ήξρες πως εμείς δεν έχουμε τη δική
σου δύναμη; Κάθε στάλα πόνου καίει την
ψυχούλα μας. Το ξέρω είσαι πάνω εκεί και
μας βλέπεις που πονάμε και υπόσχεσαι
την Ανάσταση. Αργεί Θεέ μου; Νομίζεις
πως αντέχουν ακόμη πολύ οι ώμοι μας;
Ετούτη
η μουσική είναι η λαλιά η δική Σου. Λαλιά
παραπονιάρικη κι ανατολίτικη. Δρόμοι
αλλίωτικοι που σε πάνε σε μέρη που κανείς
άλλος δεν γνωρίζει παρά μόνο η δική σου
απεραντοσύνη. Θεέ μου συνέχισε να μιλάς
μέσα από τους ήχους και τα χρώματα. Κλάψε
κι εσύ μαζί μας. Γίνε ένα με τον πόνο μας
για όλα εκείνα που μας κομματιάζουν,
που μας κάνουν να μην ξέρουμε αν το
μονοπάτι που ακολουθούμε είναι το σωστό.
Όχι μην μας πεις τίποτα για το σωστό και
το λάθος. Μόνο κλάψε μαζί μας. Γίνε ο
φίλος που ξέρει να αγκαλιάζει και να
πονάει...Αυτό...Μόνο αυτό...Τίποτε άλλο
Θεέ μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου