Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016

Τρεις εικόνες.






Βλέποντας σήμερα το πρωί δύο φωτογραφίες από δύο διαφορετικές πόλεις, τη Μαδρίτη και το Τορόντο, από τις εκδηλώσεις υπερηφάνειας της LGBT κοινότητας, θυμήθηκα μια τρίτη η οποία τραβήχτηκε 52 χρόνια πριν. Στο μυαλό μου αμέσως έγιναν συνειρμοί που συνδέουν το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον, καθώς και την τόλμη που πρέπει να έχουν οι ηγέτες, αλλά και οι σκεπτόμενοι πολίτες για έναν κόσμο απαλλαγμένο από κάθε είδους έκφραση ρατσισμού. Δύο εκατομμύρια Ισπανοί βγήκαν στο δρόμο για να συμμετάσχουν στο gay pride, ενώ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού το ίδιο έκανε και ο πρωθυπουργός του Καναδά Justin Trudeau.

Η τρίτη φωτογραφία ασπρόμαυρη και όχι τόσο χαρούμενη όσο οι δύο προηγούμενες, αλλά με έναν κοινό παρανομαστή : ρατσισμός και ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος , δίπλα στον μαύρο ηγέτη Martin Luther King στη Σέλμα της Αλαμπάμα να διαδηλώνουν κατά της ρατσιστικής νομοθεσίας των ΗΠΑ εναντίον των μαύρων. Αυτή του η εμφάνιση φιλοξενήθηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού “LIFE” και αποτέλεσε ένα ισχυρό μήνυμα προς την αμερικανική κοινωνία, η οποία αντίκρισε ένα λευκό θρησκευτικό ηγέτη να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των μαύρων. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος, υπήρξε μια εμβληματική προσωπικότητα για όλο τον κόσμο. "Τολμηρός, θεληματικός, με πολλή φαντασία, πρωτοποριακός σε ρυθμό που δυσκολεύονται και οι προοδευτικοί ακόμα να παρακολουθήσουν, συχνά βρίσκεται μόνος του στους δρόμους τους οποίους χαράζει. Η μοίρα των πρωτοπόρων. Διαφορετικά, δεν θα ήταν πρωτοπόρος”, όπως έγραφε ο χρονικογράφος Παύλος Παλαιολόγος. Ο Ιάκωβος δεν φοβήθηκε τη μιζέρια και την μικροψυχία των τότε συντηρητικών κύκλων της εποχής του, οι οποίοι δεν άντεχαν τέτοιου είδους προσεγγίσεις στη διαφορετικότητα. "Σε μία εποχή όπου πολλοί από τους εξέχοντες θρησκευτικούς ηγέτες του έθνους παρέμεναν σιωπηλοί, ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος με θάρρος υποστήριξε το Κίνημά μας για την Ελευθερία και προχώρησε δίπλα στο Μ. Λ. Κίνγκ, ενώ συνέχισε να υποστηρίζει την ειρηνική κίνηση ενάντια στη φτώχεια, το ρατσισμό και τη βία σε ολόκληρη τη ζωή τουέγραφε η χήρα του Martin Luther King μετά το θάνατο του Ιακώβου. Σκέφτομαι πως αν ζούσε σήμερα θα έκανε ακριβώς το ίδιο, συμμετέχοντας σε κάποια παρόμοια πορεία διεκδικώντας ίσα δικαιώματα για τον κάθε άνθρωπο.  


Πενήντα χρόνια μετά, τα ίδια ακριβώς φαινόμενα της φτώχεια, του ρατσισμού και της βίας, αποτελούν στοιχεία της καθημερινότητας εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Ακραίες φωνές προσπαθούν να βάλουν στο περιθώριο κοινωνικές ομάδες απλά και μόνο γιατί οι ίδιοι δεν τους θεωρούν “δικούς” τους. Έχουμε όλοι ευθύνη στον πόλεμο κατά των φαινομένων ρατσισμού και βίας. Ακόμη και εκείνοι που θεωρούν τους εαυτούς τους μέρος αυτής της πολεμικής όπως η LGBT κοινότητα. Γιατί καλό είναι να απαιτείς για τον εαυτό σου, αλλά θα πρέπει κάποτε να βγεις από τα ρούχα του μονίμως αδικημένου και να ξεκινήσεις να σκέφτεσαι πως υπάρχουν πιο αδικημένοι και λιγότερο “χαρούμενοι” από εσένα σε τούτο τον κόσμο. 

π. Ι.Κ.