Η μεγάλη Σαρακοστή είναι η απελευθέρωσή μας από τη σκλαβιά της αμαρτίας, από τη φυλακή του "κόσμου τούτου". Και το ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής (Μτθ. 6, 14-21) θέτει τους όρους για μια τέτοια απελευθέρωση.
Πρώτος όρος είναι η νηστεία - η άρνηση δηλ. να δεχτούμε τις επυθυμίες και τις ανάγκες της "πεπτωκυίας" φύσης μας σαν ομαλές , η προσπάθεια μας να ελευθερωθούμε από τη δικτακτορία της σάρκας και της ύλης πάνω στο πνεύμα. Για να είναι αποτελεσματική η νηστεία μας δεν πρέπει να είναι υποκριτική, δηλ. "προς το θεαθήναι". Να μη φαινόμαστε "τοις ανθρώποις νηστεύοντες", αλλά "τω Πατρί ημών εν τω κρυπτώ".
Δεύτερος όρος είναι η συγγνώμη. "Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο Πατήρ υμών ο ουράνιος". (Μτθ. 6,14). Ο θρίαμβος της αμαρτίας, το κύριο σημάδι της πάνω στον κόσμο, είναι η διαίρεση, η αντίθεση, ο χωρισμός, το μίσος. Έτσι το πρώτο σπάσιμο σε αυτό το φφρούριο της αμαρτίας είναι η συγχωρητικότητα : η επιστροφή στην ενότητα, στην σύμπνοια, στην αγάπη. Το να συγχωρήσω κάποιον σημαίνει να βάζω ανάμεσα σε εμένα και στον "εχθρό" μου την ακτινοβόλα συγχώρεση του ίδιου του Θεού. Το να συγχωρήσω είναι να αγνοήσω το απελπιστικό αδιέξοδο στις ανθρώπινες σχέσεις και να το αναφέρω στο Χριστό. Συγώρεση πραγματικά είναι ένα πέρασμα τηε Βασιλείας του Θεού μέσα στον αμαρτωλό και "πεπτωκότα" κόσμο.
Alexander Schmemann
"Μεγάλη Σαρακοστή" - Πορεία προς το Πάσχα
Ακρίτας 1995
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου