“Η αγάπη
έξω βάλει τον φόβο” (Α΄Ιω. 4,19)
Ο φόβος,
συναίσθημα
βασικό του κάθε
ανθρώπου.
Κάθε
τι που μου είναι άγνωστο το φοβάμαι. Φοβάμαι τη φωτιά, το σεισμό, τα ατυχήματα. Πιότερο από όλα όμως φοβάμαι τον θάνατο.
Η ιδέα και μόνο πως κάποια στιγμή θα
πάψω να υπάρχω με κάνει να τρέμω και να
ψάχνω τρόπους για να διασκεδάσω το φόβο
μου.
Κι έρχεται
ο ευαγγελιστής της αγάπης, ο Ιωάννης για να
μου πει πως ξέρει τη λύση για να σταματήσω
να τρέμω. Δώσε αγάπη μου λέει. Αλλά
πρόσεξε μην μπερδευτείς με την έννοια
της αγάπης έτσι όπως κυκλοφορεί στην
αγορά. Μάθε να αγαπάς όπως σε αγαπάει ο
Χριστός. Θυσιαστικά και με ανιδιοτέλεια.
Ανέβηκε στο Σταυρό για εσένα και για εμένα
χωρίς να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα.
Παρά μόνο ένα. Την αθανασία και την
αιωνιότητα. Κι αυτή όχι για τον ίδιο ,
αφού εκείνος έτσι κι αλλιώς τα είχε.
Αλλά για να τα χαρήσει στο θνητό κορμί
μου, που λιώνει μέσα στη φθορά της
καθημερινότητας.
Όσο
περισσότερο θα χαρίζεις αγάπη στον
“άλλο” στον “ταπεινό” αυτής της γης
και θα ξεφύγεις από τα στερεότυπα της
διαφορετικής θρησκείας, χρώματος, φύλου,
κοινωνικής καταγωγής κ.ά. τότε θα αρχίσεις
να νιώθεις πως ήδη κοινωνείς Παράδεισο.
Γιατί ο Ιωάννης φοβάται την Κόλαση.
Φοβάται την ακοινωνησία με το Θεό.Αυτό
είναι η Κόλασή του. Κάθε φορά που νομίζω πως
ο κόσμος ολάκερος είμαι “εγώ” και μόνο
“εγώ”. Δεν μπορώ να βρω χώρο για τον
“έτερο” για τον “διαφορετικό”. Δεν
με αφορά το “εμείς”. Πόσο πιο κολασμένη
ζωή μπορώ να φτιάξω σκεπτόμενος τόσο
εγωιστικά; Ήδη είμαι νεκρός. Χωρίς
αισθήματα και χωρίς την παρουσία της
εικόνας του Θεού στον φτωχό μικρόκοσμο
μου.
Μη φοβάσαι
να ρισκάρεις χαρίζοντας αγάπη. Μην
περιμένεις να πάρεις πίσω. Εσύ δώσε και
αφέσου στη χάρη του Θεού. Εκείνος ξέρει
τα υπόλοιπα!
π. Ι.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου