Ημερολόγιο δεκαπενταυγούστου vol. 4

Μια τελευταία προσευχή!

Ταπεινοί προσκυνητές ήρθαμε κι εφέτος Παναγιά μου, εδώ μπροστά στο νεκροκρέβατο σου μαζί με τους αποστόλους που από τα πέρατα της γης , έμαθαν το μαντάτο κι έφτασαν για σου αποδώσουν την τιμή που πρέπει στη μάνα του Κύρη και δασκάλου τους.

Κοιτάζω το σκαμένο από τις ρυτίδες πρόσωπο σου, έτσι όπως κοιμάσαι. Γαλήνη απλώνεται παντού. Τίποτε δεν προδίδει τον πόνο και την αγωνία της μάνας που είδε τον μονάκριβό της να πεθαίνει πάνω στο Σταυρό. Το ήξερες εκείνο το πρωινό που ο άγγελος ήρθε να σου φέρει μήνυμα Θεού, πως θα γίνεις γιοφύρι που θα κατεβάσει το Θεό στη και θα μεταμορφώσει τη γη σε Παράδεισο. Δεν φοβήθηκες. Έσκυψες το κεφάλι ταπεινά και ψυθίρισες : “ιδού η δούλη Κυρίου. Ας γίνει το θέλημα Σου Θεέ μου”.

Όλα στη ζωή σου θαύμα. Θαύμα στην Κανά, θαύμα Ναϊν, θαύμα στα Γάδαρα, θαύμα στην Καπερναούμ, θαύμα στα Ιεροσόλυμα. Κι εσύ κρυφό καμάρι που το παιδί σου γιατρεύει τους λεπρούς, δίνει το φως στους τυφλούς κι ανασταίνει τους νεκρούς. Τον κοιτάς και τα μάτια σου λάμπουν από αγάπη και από πίστη στον Υίο του Θεού, στον Ιησού τον Σωτήρα Χριστό το Λυτρωτή του κόσμου.

Να τος ήρθε. Είναι κι ο Κύριος μαζί μας τώρα εδώ δίπλα στο νεκρικό σου το κρεβάτι. Ήρθε για να πάρει στην αγκαλιά του την ψυχούλα σου για να την πάει εκεί που βρίσκεται κι ο ίδιος στα δεξιά του Πατέρα του. Τώρα πια θα είστε μαζί. Δεν θα αποχωρηστείς ποτέ ξανά το μοναχογιό σου. Και θα είσαι πάντα εκεί δίπλα του για να γίνεις το στόμα το δικό μας, η παράκληση και η παραμυθία, η ικέτιδα και η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανούς.

Αχ Παναγίτσα μου... Στάσου λίγο ακόμη πριν φύγεις για τους ουρανούς. Έλα να περάσουμε από εκεί που ο πόνος είναι δυσβάσταχτος. Έλα να δώσεις κουράγιο στις μάνες και στους πατεράδες που στέκονται ανύμποροι να κάνουν οτιδήποτε πάνω από τα προσκέφαλα των άρρωστων παιδιών τους. Έλα να πάμε εκεί που η φωτιά κι ο πόλεμος σπέρνει το θάνατο και θάβει τη ζωή. Έλα να περπατήσουμε αντάμα στα ανήλιαγα σοκάκια της απελπισίας και να πάρεις από τις καρδιές των παιδιών σου τη θλίψη και τους ψεύτικους θεούς που αντί του παραδείσου χαρίζουν την κόλαση της εξάρτησης. Στάσου δίπλα στους νέους, σε όλους εκείνους που είναι ελπίδα για έναν κόσμο καλύτερο από το δικό μας. Μην αφήσεις καμιά κρίση να νικήσει την αισιοδοξία της νεότητας τους. Χάρισε τους όνειρα. Κάποτε θα περάσει και η κρίση. Άλλωστε ανθρώπινο δημίουργημα είναι κι αυτή. Δημιούργημα του πολιτισμού που δεν μπορεί να ξεφύγει από το “εγώ” και να συμπλεύσει με το “εμείς”.

Μην ξεχάσεις να περάσεις κι από τους γέροντες μας. Αυτούς που τώρα πια τα πόδια και τα χέρια στέκουν βαριά, ανύμπορα να κρατήσουν το βάρος των χρόνων. Κάνε τους να νιώσουν τα γηρατειά ευλογία κι όχι κατάρα και κατάντια. Και τα παιδιά τους που υπομένουν και σηκώνουν το σταυρό χάρισε τους δύναμη. Αυτό είναι η οικογένεια. Η μεγάλη αγκαλιά που χωράει τόση χαρά, όση και λύπη.

Έλα τώρα να πάμε πάνω από τα γαλάζια κύματα του Αιγαίου. Να ψάξουμε και να βρούμε τα κορμιά όλων εκείνων που πάλεψαν για ένα καλύτερο αύριο, αλλά έχασαν τη μάχη. Παρηγόρησε τη μάνα τη μαντηλοφορεμένη που τον Θεό Αλλάχ τον λέει, πονάει όμως το ίδιο πολύ όπως η κάθε μάνα.

Παναγιά μου, αλλιώτικη είναι η ζωή κοντά σου, μέσα στην αγκαλιά σου. Έχω παρηγοριά και δύναμη το κάθε κύμα να δαμάσω. Δεν τη φοβάμαι τη φουρτούνα, δεν τη φοβάμαι τη φωτιά. Είσαι εσύ και το λιμάνι και η ασφάλεια των εις σε ελπιζόντων. Ακόμη κι εκείνες τις στιγμές που το χωμάτινο κορμί αρχίζει να βαραίνει, εσύ μάνα στοργική, μέσα στην αγκάλη σου με κρύβεις, με ασφαλίζεις. Η ανάσα σου μετάγγιση ζωής κι ελπίδας, το βλέμμα σου βάλσαμο στις πληγές, το άγγιγμα σου πρόγευση του Παραδείσου.

Φεύγεις, αλλά και μένεις. Πας με το μονάκριβο, αλλά μένεις και μαζί μας. Έτσι ήσουν πάντα. Μάνα του Θεού και μάνα των ανθρώπων. Ένα σώμα φτιαγμένο για να είναι γεφύρι που θα ενώνει το πρόσκαιρο με το αιώνιο. Η πρέσβειρα μας δίπλα στο θρόνο του Θεού, που θα στέκεται ως πάντων θλιβομένων η χαρά.

Σε ευχαριστώ Παναγία μου, που στάθηκες λίγο πριν το ταξίδι σου να ακούσεις τη δέηση μου, την ικεσία και την προσευχή μου. Τη δική μου, κι όλων όσων τώρα στεκόμαστε σε κάθε τόπο ετούτου του πλανήτη και τραγουδάμε με σκοπούς ιερούς, και ψαλμούς γραμμένους με τα δάκρυα και το αίμα της καρδιάς μας για τη μάνα μας , την Κυρά την Παναγιά. Την Παναγιά τη Σουμελά, την Παναγιά τη Βλαχέρνα, την Παναγιά τη Μπαλουκλίωτισσα, την Παναγιά τη Σεντνάγια στη Συρία και την την Παναγιά της Λούρδης στη Γαλλία, αλλά κι εκείνη την Παναγιά που την είπανε του Χάρου.

“Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέξη τα πράξεις ενώπιον των αγγέλων, παρακαλώ σε Παρθένε, βοήθησον μοι εν τάχοι”.

π. Ι.Κ.