Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΛΑΧΝΙΚΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

Μάζεψε τα πράγματα του και το μέρος της περιουσίας που του αναλογούσε κι άφησε την πατρική εστία για να ζήσει το δικό του όνειρο, να μαζέψει εικόνες κι εμπειρίες από έναν κόσμο άγνωστο σε αυτόν. Κι άφησε πίσω του έναν πατέρα με το βλέμμα καρφωμένο στο δρόμο, να περιμένει την επιστροφή του παιδιού του, γιατί ήξερε πως αργά ή γρήγορα θα επέστρεφε κοντά του και πάλι. Και η μέρα αυτή δεν άργησε να έρθει αφού γρήγορα η περιουσία εξανεμίστηκε κι έγινε αφορμή για μετάνοια και επαναπροσδιορισμό επιλογών.

Η χαρά της επιστροφής μεγάλη. Πανηγύρι στο αρχοντικό του πατέρα από το οποίο λείπει ο άλλος γιος , ο πρωτότοκος. Από μακριά βλέπει τη γιορτή και νιώθει να τον πνίγει το παράπονο. «Γιατί πατέρα σε αυτόν που πρόδωσε την αγάπη και την εμπιστοσύνη σου;». «Γιατί ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε» ακούγεται η ζεστή φωνή του πατέρα. Δεν ξέρουμε αν πείσθηκε ο μεγάλος γιος από τα λόγια αυτά. Σε αυτό το σημείο αρχίζει η προσωπική ευθύνη του καθένα από εμάς που θέλουμε να έχουμε μια συνεπή στάση απέναντι στον ευαγγελικό λόγο. Χωρίς εγωισμό και ναρκισσισμό καθώς επίσης και πνευματική αυταρέσκεια , να δεχόμαστε ξανά και ξανά , όλους εκείνους που για κάποιους λόγους έχασαν τον προσανατολισμό τους μέσα στην πορεία της ζωής. Τότε μόνο θα νιώσουμε το μεγαλείο της αγάπης και της μετάνοιας.