Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ


Η επίσκεψη στο νησί της Μεγαλόχαρης την Τήνο είναι κάθε φορά μια μοναδική εμπειρία. Από τις πρώτες ακόμη στιγμές στο λιμάνι του νησιού ένας άλλος αέρας έρχεται να αλλάξει την διάθεση του προσκυνητή – επισκέπτη. Όλες τις εποχές του χρόνου ο ναός της Παναγιάς στέκει εκεί στην κορυφή του λόφου σαν να θέλει να αγκαλιάσει όχι μόνο όσους πήραν την απόφαση να φτάσουν κοντά της, αλλά και όλους εκείνους που στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα την επικαλούντε νυχθημερόν στις παρακλήσεις , στις δεήσεις και στις προσευχές τους. Ρίγος σε διαπερνά καθώς η ματιά σου πέφτει επάνω στους δεκάδες προσκυνητές που πήραν την απόφαση να πραγματοποιήσουν το τάμα τους ανεβαίνοντας γονατιστοί το μονοπάτι που οδηγεί στην εκκλησιά της Μεγαλόχαρης. Στέκεσαι και συλλογίεσαι πόση δύναμη να έχει αυτή η πίστη που κάνει αυτές τις ευλογημένες ψυχές να αψηφούν τον κόπο και πολλές φορές και τα χρόνια που βαραίνουν τους ώμους τους και να συνεχίζουν με τον ιδρώτα και τα δάκρυα τους να ποτίζουν το δέντρο της πίστης που εκεί που νομίζεις πως πάει να ξεραθεί ή ακόμη χειρότερα πως ετοιμάζοντε κάποιοι να το κόψουν, εκεί θεριεύει και ψηλώνει ακόμη περισσότερο σαν να θέλει να αγγίξει τον ουρανό και να ομολογήσει πως «ζει Κύριος ο Θεός».

Γυναίκες οι περισσότερες που με τα γόνατα ανεβαίνουν προς το ναό της Μεγαλόχαρης. Ίσως γι΄ αυτό το λόγο στην κορυφή της διαδρομής ένα άγαλμα μιας ανώνυμης γυναίκας, μαντηλοφορεμένης, χωρίς χαρακτηριστικά στο πρόσωπο, μάλλον γιατί ο καλλιτέχνης θέλησε να περιγράψει πως η πίστη, η ελπίδα και ο πόνος δεν έχουν ηλικία, χρώμα, ακόμη-ακόμη δεν έχει ούτε και θρησκεία. Ταυτίζεται η γυναικεία φύση με αυτό το πρόσωπο της Παναγίας, της Μάνας που ένιωσε τον πόνο του μονάκριβου της στα τρίσβαθα της ψυχής της, ανίκανη να αλλάξει την πορεία της Ιστορίας της ανθρωπότητας που ήθελε την υπέρτατη θυσία του αμνού του Θεού.

Είναι όμως και η κάθε γωνιά του νησιού προέκταση αυτής της ευλογημένης πνοής της Παναγίας η οποία σκορπίζει παντού τη γαλήνη και την ηρεμία , τόσο στα έμψυχα όσο και στα άψυχα. Λευκά ξωκλλήσια σκαρφαλωμένα στις πλαγιές των λόφων, δίπλα σε πανέμορφα κυκλαδίτικα σπίτια και περιστεριώνες, ζωγραφίζουν έναν πίνακα που αγγίζει το φανταστικό, σαν σε παραμύθι που έχει μέσα του όλα εκείνα τα στοιχεία που μπλέκουν το πραγματικό με το φανταστικό. Το αιγαιοπελαγίτικο γαλάζιο της θάλασσας, το απολλώνιο φως του ήλιου που χρυσίζει την κάθε σπιθαμή της γης, τα νοικοκυρεμένα περιβόλια με τα κάθε λογής δέντρα, τα φορτωμένα με τους καρπούς τους, δωρεά της αγάπης του Θεού στα πλάσματα του σε κάνουν σε κάθε βήμα να δοξολογείς και να σκέφτεσαι πως πράγματι αυτός ο τόπος που λέγεται Ελλάδα είναι τόπος ευλογημένος τον οποίο φύλαξε ο Θεός για τα γεράματα του, όπως περιγράφουν οι Ρώσοι μοναχοί την Ελλάδα. Όταν ο Θεός λέει μοίραζε στα έθνη τις πατρίδες τους, τελευταίοι έφτασαν οι Έλληνες, όταν πια είχαν τελιώσει όλα τα εδάφη. Ο Θεός τους κοίταξε με συμπάθεια και τους ρώτησε γιατί άργησαν να έρθουν κι εκείνοι προσπάθησαν να δικαιολογηθούν λέγοντας πως ξεχάστικαν στη διαδρομή γιατί φιλοσοφούσαν, θεολογούσαν και Τον δοξολογούσαν. Τότε κι ο Θεός που τους λυπήθηκε και δεν ήθελε να τους αφήσει χωρίς πατρίδα τους είπε να πάνε να ζήσουν σέναν τόπο τον οποίο κράτησε ο ίδιος  για τα γεράματα Του και όταν έρθει εκεινη η ώρα που θα νιώσει πως πρέπει να πάει να ξαποστάσει θα πάει να μείνει μαζί με τους για να του κρατάνε συντροφιά με την φιλοσοφία και τη θεολογία τους. Αυτή είναι η Ελλάδα μας.

Είναι όμως και τόσα άλλα που κάνουν το νησί της Τήνου τόσο ιδιαίτερο και μοναδικό. Ο τουρισμός δεν κατάφερε να αλλοιώσει το πρόσωπο των κατοίκων, όπως στα άλλα κυκλαδονήσια και οι οποίοι συνεχίζουν να δουλεύουν τη γη, να παλεύουν με τους αέρηδεν όπως έκαναν και οι πρόγονοι τους, ώστε σε κάθε γωνιά του νησιού να μπορείς να γευτείς όλα εκείνα τα τοπικά παραδοσικά προϊόντα που μοσχοβολάνε από αγνότητα, μεράκι και φρεσκάδα. Αυτή είναι η Τήνος, το νησί της Μεγαλόχαρης, όπου ώρες ατέλειωτες θα χρειαζόταν να γράφει κανείς χωρίς πάλι να καταφέρει ούτε στο ελάχιστο να περιγράψει αυτό που μόνο τα μάτια του σώματος και της ψυχής μπορούν να νιώσουν αντικρίζοντας την τόση ομορφιά!    

Παραμονή της γιορτής του Γενεσίου της Θεοτόκου-Τήνος 2012

π. Ιουστίνος Κεφαλούρος


Δεν υπάρχουν σχόλια: