Μήνες τώρα η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανασφάλεια και το φόβο της αυριανής μέρας , λόγω της οικονομικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει। Οι λόγοι αυτής της κατάστασης σχεδόν προφανείς και γι΄ αυτό δεν θα θέλαμε να μπούμε στη διαδικασία της ανάλυσής τους στο άρθρο μας. Άλλωστε καθημερινά τα δελτία ειδήσεων μας πυρπολούν με όλα αυτά τα «σκάνδαλα» τα οποία προσπαθούν οι αρμόδιες κοινοβουλευτικές επιτροπές να εξετάσουν.
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στον κόσμο της τηλεόρασης, μια άλλη Ελλάδα προσπαθεί να κρατηθεί στα πόδια της। Να μπορέσει να ζήσει με τα ελάχιστα, χωρίς να είναι βέβαιο πως αυτά θα τα έχει και την επόμενη ημέρα. Η ανεργία, οι τιμές των αγαθών πρώτης ανάγκης, οι καθημερινές ανάγκες κάνουν τις ελληνικές οικογένειες να αγωνιούν για το πώς θα καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Μια βόλτα από τα γραφεία του Ο.Α.Ε.Δ. μας πείθει για την εκρηκτική αύξηση των ανέργων οι οποίοι περιμένουν να ζήσουν με το επίδομα των 450 ευρώ.
Αρωγός στην δύσκολη αυτή κατάσταση και η Εκκλησία με τα «τραπέζια της αγάπης» και τα οικονομικά βοηθήματα που παρέχει σε όσους τα έχουν ανάγκη। Η αύξηση αισθητή και εδώ και μάλιστα κάποιες φορές το οικονομικό κόστος υπερβαίνει τις δυνατότητες των ενοριών. Ευτυχώς η ευαισθησία του κόσμου αγκαλιάζει αυτές τις προσπάθειες και δείχνει περίτρανα την εμπιστοσύνη προς της Εκκλησία, η οποία κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να σταθεί κοντά σε όσους έχουν ανάγκη.
Κι αυτό κάνει σε όλη της την πορεία η Εκκλησία. Από την γένεση της όπως διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων , μέχρι τα νεώτερα χρόνια όταν το Ελληνικό Κράτος χρειαζόταν ακόμη κι αυτά τα καντήλια των ναών για να σταθεί όρθιο. Κι αυτό θα έκανε και σήμερα , γιατί η σχέση της Εκκλησίας με το Ελληνικό Κράτος δεν είναι σχέση Συνταγματικής ρύθμισης, αλλά σχέση ζωντανή η οποία περνάει μέσα από το ίδιο το Ευαγγέλιο και την Ιστορία μας, την οποία όσο κι αν θέλει κάποιος να την αποσυνδέσει από τη χριστιανική της διάσταση μόνο την παραχάραξή της μπορεί να πετύχει.
Κι αυτό θα συνεχίσει να κάνει ακόμη κι αν εισακουστούν οι φωνές εκείνων των λίγων κατά τη γνώμη μας που θεωρούν την Εκκλησία «μεσαίωνα» και «σκοταδισμό», ώστε να προχωρήσει ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας। Λες και η Εκκλησία χρειάζεται νομικό πλαίσιο για να δώσει στον άνθρωπο την ελπίδα και τον οραματισμό της αιωνιότητας. Πρέπει να είναι αφελής εκείνος που πιστεύει πως όλη αυτή η μέριμνα για τον πάσχοντα άνθρωπο πηγάζει από τις συνταγματικές ρυθμίσεις, ή πως η καθημερινή παρουσία του έλληνα κληρικού κοντά στα υπαρξιακά και υλικά προβλήματα των ανθρώπων είναι αποτέλεσμα του μισθού του. Και το αναφέρουμε αυτό γιατί μεταξύ πολλών άλλων υπερβολών, ακούστηκε κι αυτό. Να διακοπεί η μισθοδοσία των Κληρικών. Κι εμείς λέμε να διακοπεί, χωρίς να ληφθεί υπόψη ούτε πως οι μισθοί αυτοί είναι αποτέλεσμα παραχώρησης μέρους της ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας προς το Ελληνικό Δημόσιο, ούτε πως οι Έλληνες Κληρικοί είναι πολίτες φορολογούμενοι, οικογενειάρχες, ψηφοφόροι , επιστήμονες και σαφώς δημιουργικά μέλη της κοινωνίας. Είναι σίγουρο πως ακόμη και όλα αυτά να συμβούν ο παπάς θα μείνει στη θέση του για να συνεχίσει να υπηρετεί αυτό που έχει επιλέξει : το Θεό και τους ανθρώπους.
Κανένας μας δεν γνωρίζει ποια θα είναι η εξέλιξη όλης αυτής της κατάστασης। Ίσως να είναι για το καλό μας. Για να καταλάβουμε όλοι μας πως δεν μπορούμε να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα παράγουμε, όπως κάναμε την τελευταία εικοσαετία. Χρειάζεται ένα γενικότερο συμμάζεμα. Προσωπικό και συλλογικό. Συμμάζεμα πνευματικό, γιατί προσανατολισμένος ο νεοέλληνας προς τον υπέρμετρο καταναλωτισμό ξέχασε πως «"οὐκ ἐπ' ἄρτω μόνον ζήσεται ἄνθρωπος», και όπως τα καταφέραμε σε πιο δύσκολες περιόδους της Ιστορίας μας, έτσι θα τα καταφέρουμε και τώρα.
Π. ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου