Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (01)


ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ
ΚΗΡΥΓΜΑ 1Ο

Πριν από οτιδήποτε άλλο θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως η έννοιες «Θεία Ευχαριστία» και «Θεία Λειτουργία» είναι ένα και το αυτό. Η Ευχαριστία είναι μια συγκεκριμένη λειτουργία, «έργο του λαού» σε ορισμένο τόπο, όπως γράφει στο βιβλίο του ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης Στυλιανός Τσομπανίδης στο βιβλίο του « μετά -λειτουργία».  

Ένας χριστιανός από τα 10 χρόνια του και μετά και μέχρι τα 70 του έχει ακούσει για πάνω από 3000 φορές τη Θεία Λειτουργία. Και όμως είναι σχεδόν σίγουρο πως τις περισσότερες φορές  αν μας ρωτήσει κάποιος ακόμη και το πιο απλό τι σημαίνει η λέξη «λειτουργία» ίσως να μην μπορέσουμε να απαντήσουμε.

1.      ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΛΕΞΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Λειτουργία όπως είπαμε σημαίνει το έργο του λαού. Ο λαός δηλαδή μαζί με τον ιερέα προσφέρει στο Θεό μια θυσία. Θυσία αναίμακτη, χωρίς αίμα όπως ήταν οι θυσίες στα χρόνια της ειδωλολατρείας. Ούτε μόνος του ο ιερέας, ούτε μόνος του ο λαός μπορεί να κάνει αυτό το έργο της προσφοράς και της θυσίας. Πρέπει να υπάρχουν και οι δύο ή ακόμη καλύτερα να συν-υπάρχουν. Κάθε φορά που ο λαός λέει το γνωστό σε όλους μας ΑΜΗΝ ουσιαστικά επισφραγίζει με ένα ΜΑΛΙΣΤΑ στα όσα ο ιερέας εκφωνεί.

2.      ΓΙΑΤΙ ΤΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ;

Προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα. Γιατί μας χρειάζεται η Θεία Λειτουργία. Ποια ανάγκη εξυπηρετεί. Από ποιον μας δόθηκε; Ας αρχίσουμε από το τελευταίο. Ο ίδιος ο Χριστός στο τελευταίο δείπνο με τους μαθητές του πριν από την σταύρωση του, όπως μας περιγράφουν οι τρεις συνοπτικοί ευαγγελιστές (Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς) τέλεσε την πρώτη Θεία Λειτουργία.   «Κι ενώ έτρωγαν, πήρε ο Ιησούς το ψωμί και αφού είπε ευχαριστήρια προσευχή, το έκοψε κομμάτια και το έδωσε στους μαθητές του λέγοντας : «Λάβετε φάγετε, αυτό είναι το σώμα μου». Ύστερα πήρε το ποτήρι και αφού είπε ευχαριστήρια προσευχή τους το έδωσε λέγοντας : «Πιείτε από αυτό όλοι, γιατί αυτό είναι το αίμα μου, που επισφραγίζει τη νέα διαθήκη, και χύνεται για χάρη όλων, για να τους συγχωρηθούν οι αμαρτίες». (Μτθ. 26, 26-28).

Επομένως ο ίδιος ο Χριστός παραδίδει την Ευχαριστία, λίγο πριν ο ίδιος γίνει θυσία για τις δικές μας αμαρτίες. Για να μας ξαναδώσει τη δυνατότητα της επιστροφής μας από εκεί που ξεκινήσαμε, δηλ τον παράδεισο. Πως όμως; Σαν θεατές, όπως σε μια θεατρική παράσταση; Όχι φυσικά. Συμμετέχοντας στη Θεία Ευχαριστία, μεταλαμβάνοντας το σώμα και το αίμα του Χριστού. Άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός μας είπε πως «Εκείνος που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου είναι ενωμένος μαζί μου, κι εγώ μ΄ αυτόν». (Ιω. 6,56) .

3.      ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ «ΘΕΙΑ»

Η Ευχαριστία αυτή ονομάζεται «Θεία» γιατί προσφέρεται προς τον Θεό. Λέμε «ευχαριστώ» στο Θεό για όλα εκείνα που μας προσφέρει εκείνος χωρίς καμία τσιγκουνιά. Τα πάντα στη ζωή μας είναι δώρο. Η ίδια η ζωή είναι δώρο ανεκτίμητο για τον άνθρωπο. Αν για το πιο απλό δώρο το οποίο μας κάνει κάποιος του λέμε ευχαριστώ, το ίδιο κάνουμε και προς τον Θεό. Ουσιαστικά η δική μας ευχαριστία είναι μια αντιπροσφορά. «Τα σα εκ των σων», τα δικά σου δώρα από τα δικά σου δημιουργήματα σου προσφέρουμε. Προσφέροντας στον Θεό ψωμί και κρασί προσφέρουμε ολόκληρο τον κόσμο. Και ο κόσμος με τη σειρά του γίνεται Ευχαριστία.

Η Θεία Ευχαριστία «συγκροτεί την Εκκλησία που είναι κλήση για σύναξη, γεγονός συνάξεως γύρω από την ευχαριστιακή τράπεζα, και την καθιστά συγκεκριμένη πραγματικότητα. Η Εκκλησία έτσι δεν είναι ιδέα αλλά κοινωνία, κοινότητα ιστορική, καθολικό τρόπος βίου, όπου δομούνται και αναπτύσσονται σχέσεις αγάπης και θυσίας για τους άλλους.» (Στ. Τσομπανίδη, «μετά-λειτουργία», σελ. 287)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ