Η αναζήτηση της παρουσίας του Χριστού θα αποτελεί πάντα έναν συνεχή προσωπικό αγώνα. Δεν μου αρκεί να τον μαθαίνω μέσα από τα βιβλία και τα κείμενα που τα ονομάσαμε "ιερά". Ο Χριστός είναι κάπου εκεί έξω. Ανάμεσα στους ανθρώπους τους απλούς και καθημερινούς. Κάνει παρέα με τους αλήτες και τις πόρνες και τους μιλάει με σεβασμό και αγάπη, γιατί μέσα στα μάτια τους βλέπει την εικόνα του Θεού. Αυτό το Χριστό θέλησα από την ημέρα που έγινα κληρικός να υπηρετήσω κι αυτό θα συνεχίσω να αναζητώ.
Κυριακή 27 Ιουλίου 2008
Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008
Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008
ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ – ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ
ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΙΑΜΑΤΙΚΟΥ
26 – 27 ΙΟΥΛΙΟΥ 2008
Με λαμπρότητα θα πραγματοποιηθούν εφέτος οι λατρευτικές εκδηλώσεις για τη μνήμη του Αγίου Παντελεήμονος του ιαματικού, η θαυματουργή εικόνα του οποίου φυλάσσεται στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου της Νέας Περάμου και την οποία μετέφεραν από την Πέραμο της κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής καταστροφής το 1922.
Σάββατο 26 Ιουλίου 2008
9.00 μ.μ. Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός , Μυστήριο Ιερού Ευχελαίου, Μικρό Απόδειπνο και η Ακολουθία της Μεταλήψεως.
Κυριακή 27 Ιουλίου 2008
7.00 π.μ. 10.30 π.μ. Όρθρος – Θεία Λειτουργία
(Τον Θείο Λόγο θα κηρύξει ο Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος).
Λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος.
Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008
Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008
"ΣΥΝΑΓΕΤΕ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΜΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝ ΜΟΥ"
Ο Αρχιεπίσκοπος εξήγησε ότι «αυτό δεν θα είναι γενικό και αόριστο, αλλά το αντικείμενο αυτής της αγάπης και της προσπάθειας είναι πρώτον οι δικοί μας βαπτισμένοι άνθρωποι οι οποίοι δεν συνδέονται κατ’ ουσία με την Εκκλησία, οι άνθρωποι του Πάσχα και των Χριστουγέννων, δεν μπορούμε να μείνουμε σ’ αυτό, πρέπει να αυξήσουμε τη συμμετοχή των ανθρώπων μας. Δεύτερον, θα είναι οι
οικογένειες των μικτών γάμων οι οποίες κατ’ ουσία δεν συνδέθηκαν με την Κοινότητα.
Τρίτον, θα είναι το μέρος της νεολαίας από 18 μέχρι 35 χρονών το οποίο επίσης δεν συνδέεται όπως θα θέλαμε με την Εκκλησία.
Τέταρτο, είναι οι λεγόμενοι ανεκκλησίαστοι, οι οποίοι σήμερα στην Αμερική είναι περί τα εξήντα εκατομμύρια και οι οποίοι είναι ένα ανοικτό πεδίο.
Όπως μου έχουν πει πολλοί Ρωμαιοκαθολικοί και Προτεστάντες, πολλοί από αυτούς αναζητούν αυτό που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία και πρέπει να τους το δώσετε».
Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008
ΚΙ ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΗΣΥΧΟΣ ;
Μεθυσμένο το μέλλον της Ελλάδας
ΕΛΕΝΑ ΦΥΝΤΑΝΙΔΟΥ
Τα ελληνόπουλα με το που τελειώνουν το σχολείο κατακλύζουν τις παραλίες αλλά δεν παίζουν ρακέτες στην αμμουδιά. Κάθονται στους πάγκους των διπλανών παραλιακών μπαρ και πίνουν. Οπως ακριβώς κάνουν και τα χειμωνιάτικα Σάββατα, όταν απελπισμένοι ταξιτζήδες στις 3.00 το πρωί κάνουν βόλτες στα στενά γιατί οι νεαροί πελάτες τους δεν θυμούνται σε ποιο δρόμο είναι το σπίτι τους... Τα τελευταία χρόνια τα ελληνόπουλα έχουν βουτήξει στις καταχρήσεις. Από χρόνο σε χρόνο η κατάσταση χειροτερεύει και επεκτείνεται σε όλο και μικρότερες ηλικίες.
Η εξάπλωση του αλκοόλ στις μικρές ηλικίες κρίνεται από τους ειδικούς επιστήμονες ανησυχητική, καθώς ένα στα δέκα αγόρια ηλικίας 11 ετών και το 3,2% των κοριτσιών της ίδιας ηλικίας βρίσκονται με ένα ποτήρι στο χέρι συχνότερα από μία φορά την εβδομάδα. Χειρότερη είναι η εικόνα στους 15χρονους. Περίπου οι τρεις στους δέκα δηλώνουν ότι καταναλώνουν, συχνά μέσα στην εβδομάδα, οποιοδήποτε αλκοολούχο ποτό. Μάλιστα δύο στα δέκα αγόρια και ένα στα δέκα κορίτσια προτιμούν τα βαριά ποτά, όπως το ουίσκι και τη βότκα.
Καθώς ο ένας στους δέκα τραυματισμούς από τροχαίο ατύχημα αποδίδεται στην κατανάλωση αλκοόλ, η εφαρμογή αυστηρών μέτρων για την προστασία των νέων από τις συνέπειες του οινοπνεύματος κρίνεται επιτακτική.
Κυριακή 6 Ιουλίου 2008
Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κι αντί να μάθουμε στα παιδιά μας να είναι ευτυχισμένα και χαρούμενα με τα λίγα, ώστε με αυτό τον τρόπο να τους δώσουμε μαθήματα χριστιανικής και κατά συνέπεια και οικολογικής συνείδησης, αντίθετα τα σπρώχνουμε σε δρόμους καταναλωτισμού και αμετροέπειας. Όλα πρέπει να τα έχουν στη ζωή τους πολλά. Πολλά λεφτά, πολλά σπίτια, πολλά αυτοκίνητα. Όλα όμως αυτά οδηγούν στην πολύ μοναξιά και στην πολύ δυστυχία, και σε επίπεδο συλλογικό στην αυτοκαταστροφή όλων μας. Έχουμε ευθύνη για τον κόσμο τον οποίο φτιάξαμε , αλλά και συνεχίζουμε να φτιάχνουμε και τον οποίο κληροδοτούμε στις επόμενες γενιές. Ίσως και τώρα να υπάρχει λίγος χρόνος για διορθώσουμε όσα δεν έχουμε ακόμη καταστρέψει.